لینچان

" فقر و بیچارگی مردم از فساد دربار و ظلمی است که توسط کارگزاران حکومت صورت می‌گیرد."

جمله فوق از رهبر شورشی فیلم جنگجویان کوهستان، لینچان، است. فیلمی که اکنون شب‌ها از شبکه تماشا پس از 30 سال در حال بازپخش است. این جمله را از او شنیدم و باور می‌کنم که راست می‌گفت. چرا که خودش بر اساس همین اعتقاد پس از طرد از جانب حکومت، گروهی جمع کرد تا علیه فساد و ظلم حاکم مبارزه کند. او مردی مصمم و مبارز بود و نمی‌توانست وقتی ظلم و فسادی می‌بیند بی‌تفاوت باشد. حتی اگر خود حزئی از همان حکومت بود و اعتراض برایش گران تمام می‌شد. لینچان، مصمم و با اراده گروه خود را جمع کرد و بر اساس اصولی که خود داشت به مبارزه برخواست.

                    

فیلم در آن سال‌های پخش اول، کاملا با روحیه انقلابی مردم پس از سرنگونی دربار شاهنشاهی سازگار بود و در مردم حسی از برتری و پیروزی به وجود می‌آورد. در آن سال‌ها شاید به نوعی لینچان قهرمان همه مردم شده بود و هر کس خود را لینچانی می‌دید که توانسته در برابر شاه قد علم کند و با مشت‌ها و شعارها و میارزه‌های خود فساد و فقر و ظلم را از این مملکت برچیند. نفوذ فیلم آنقدر بود که اصطلاح لیان شامپون به معنی جایی پر از هرج و مرج، از این فیلم، در زبان فارسی رواج یافته بود و هنوز هم مردم آن را استفاده می‌کنند.

منبع:وبلاگ امروز:http://namakdon1362.blogfa.com/

حکایت مردم و پادشاه

حکایت آن پادشاه که گوزیدن را ممنوع کرد

در گذشته های دور پادشاهی بیگانه بر سرزمین مادری مسلط شد. او بد خواه و در عین حال زیرک بود. و وزیری داشت از خودش بسی بد خواه تر و زیرک تر. به او امر کرد که راهی بیاب تا بر روح و جان این مردمان مسلط شوم بدون آنکه بفهمند و اعتراضی بکنند. وزیر تفکری کرد و طوماری بنبشت و به جارچیان داد تا در سراسر شهرها و دیهات ها بخوانند. قوانین جدید اعتقاد به دین قدیم و سواد آموزی را غیر قانونی اعلام کرد. و مالیاتها را به سه برابر افزایش داد. شب زفاف عروس از آن شاه بود و ارزش جان مردمان به اندازه چهارپایان کشور همسایه که موطن اصلی شاه بود اعلام شد. هر گونه اعتراض و مخالفت با این قوانین مجازات مرگ داشت و در نهایت طبق این قوانین گوزیدن و چسیدن هم ممنوع اعلام شد.

پادشاه گفت: ای وزیر این همه فشار آنان را به شورش وا خواهد داشت و مگر قرار نبود انقلاب مخملی کنیم؟ وزیر گفت: نگ ران نباشید اعلیحضرت. به بند گوزیدن دقت نفرمودید. همان سوپاپ اطمینانیست که انرژی اعتراضشان را خالی کنند.

و چنین شد که وزیر گفت. مردم لب به اعتراض گشودند که این ظلمی آشکار است.